Blask Mroku - Era

Wydobyto go z czarnej otchłani bez dna,
Gdzie sam,samotny,umarły nieistniał,
I rzucono go na ziemię,jako nasienie zagłady,
By zatrzymał bieg dziejów i zagasił światło,
Narodził się ponownie,
A blask mroku płonął w jego duszy,
I przyjdzie dzień, i przyjdzie godzina,
On powstanie przeciw temu, który mu zabrania,
I pokona go i zniszczy jego berło i koronę,
A aniołowie padną mu do stóp,
I podepcze je.
Będzie gnał przed sobą demony, przerażone,
Dzieci nocy i moje dzieci, będzie je gnał na rzeź,
I zabije je.
Pogrzebie Dobro i Zło w jednym grobowcu,
By to co zgładzone nigdy nie powstało,
A to co nienarodzone skonało zawczasu,
Na koniec i on umrze,
spłonąwszy w blasku mroku,
by nic się nie ostało.

napisane latem 2003

autor

Grzesio

Dodano: 2005-02-26 20:20:52

Ten wiersz przeczytano 667 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie