Blask Słońca

To był blask porannego słońca,
Które wychyla się zza horyzontu
By znowu zacząć kolejny dzień
Z którym przyjdzie stoczyć mi walkę

Ty byłaś tym najwspanialszym blaskiem
Czułem Twoją obecność, czułem, że kocham
Czułem, że żyję, czułem, że szlocham...

I nie były to bynajmniej łzy szczęścia
Odeszłaś, świat się zatrzymał, a potem zawrócił
Teraz me serce straszliwą pustką płonie
Aż brakuje słów...

Ale po co to wszystko ?
Chyba tylko po to, żeby uświadomić sobie
Że Róże Miłości zakwitają dopiero na grobie...

T o czym jest tu mowa, nie spotkało mnie lecz jednego z moich znajomych. Nie byłem mu w stanie pomóc, a wiedziałem, że może wyjśc z tego całkiem ładny wiersz.

autor

Tab

Napisany: 2005-02-14 Dodano: 2006-09-12 07:20:29

Ten wiersz przeczytano 880 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie