Blask świec

Twe ciało delikatnie jaśnieje pośród migoczącego cienia,
W blasku świec, co aksamitną skórę w żywe złoto zmienia.
Twarzy nie widzę, choć oczy już do mroku przywykły,
Schowana we włosach, które głaszcze blask niezwykły.

Kosmyk leniwie spływa złotem po szyi perłowej,
Łukiem ramion zwieńczonej, smukłej i zmysłowej,
Którą nie raz już pocałunek pieścił swymi wargami,
Drażniąc skórę gorącym oddechem, wilgotnymi ustami.

Wtem blask płomienia zrywa się spłoszony oddechem.
Wzrok mój podąża za nim, myśli płoną grzechem.
Dostrzegam smukłą talię łuną światła obmytą z cienia,
Tą kształtną doliną ciała docieram do wzniesienia.

Dwie ponętne półkule, co zawsze kusząco materiał opinają,
Teraz zmysłowo z jędrnymi udami nagością się stapiają.
Próżno oczy szczegółów wszelkich wypatrują z cienia,
Pozostaje wrażenie, impresja, która chwilą się zmienia.

Lecz cóż to, widzę nagle cień w kształcie jakby dłoni.
Ach. To tylko mój powolny dotyk za wzrokiem goni.
Czego w nikłym blasku nie widzę – oglądam dotykiem,
Widzę Ciebie dłonią, palcami, drażniącym Cię językiem.

autor

premo3

Napisany: 2005-03-23 Dodano: 2005-03-24 00:03:34

Ten wiersz przeczytano 846 razy

Oddanych głosów: 67

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie