Błazenada

Dzisiaj mnie straszny śmiech ogarnął,
gdyż zobaczyłem postać marną,
która przewodzi tłumom cieni,
jakby chciał czynem tym coś zmienić.

A to jest tylko błazenada,
wypowiedzianej prawdzie zdrada,
nawet kłamliwej wbrew istocie,
co przeciwstawia żywot cnocie.

Sam nie wiedziałem, co mam zrobić,
głupim uśmiechem twarz ozdobić,
czy zlekceważyć czyn pozera,
niech dalej wiernych poniewiera.

To wyglądało tak komicznie,
choć wiernych rzesza trwała licznie,
i powtarzała święte słowa,
by Bóg od krzywdy ich zachował.

A jakiej klęski to zaznali,
tacy wyniośli, wcześniej mali,
kto im powierzył cenne stany,
by nie był więcej pomazany.

I szli przejęci swym natchnieniem,
by widział w oczach ich cierpienie.
I szły w pochodzie smętne twarze,
Już pozbawione wszelkich marzeń…

autor

Grand

Napisany: 2019-11-11 Dodano: 2019-11-12 00:06:19

Ten wiersz przeczytano 499 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie