Blednące wspomnienie
To już koniec.
Nie posłucha jego głosu w ciszy ścian.
To już koniec.
Nie zobaczy ile w twarzy zaszło zmian.
Znów przywita ją rutyna zwykłych dni.
Słońce zajdzie, pozostawi pustki ślad.
Chociaż tęskni, to najczęściej tylko
śni.
Przypomina zapomniany zwiędły kwiat.
Cóż jej po tym, że to życie ciągle trwa?
Pragnie chwil, które przywrócą życia
sens.
Wspomnień fotografie wciąż w sercu
chowa,
By odgryźć przeszłości najsmaczniejszy kęs.
autor
MARTAMIKA86
Dodano: 2019-04-07 17:39:07
Ten wiersz przeczytano 678 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Wiersz smutny, ale puenta rewelacyjna jak dla mnie.
Pozdrawiam :)
Trudno pocieszyć, jutro coś pięknego może nas
spotkać:)
W życiu tak jest, że z czasem wszystko, w tym
wspomnienia bledną.
Wiersz daje do myślenia.
Witam wśród nas.
"Pragnie chwil, które przywrócą życia sens" starty są
bolesne i trzeba potem tego sensu długo szukać.
Pozdrawiam :)
Dobrze oddane uczucia po stracie najbliższej osoby.
Miłej niedzieli:)