Błędne koło samotności
Uśmiechnij się,
bo co ludzie powiedzą?
Zaraz będą pytać:
"Czy coś się stało?"
I co im wtedy odpowiesz?
Że tęsknisz za czymś,
czego nigdy nie miałaś?
Że brakuje ci czegoś,
czego nie potrafisz nazwać?
Jak wyrazisz uczucia,
których nie rozumiesz?
Czy ktoś w ogóle chce to usłyszeć?
Więc uśmiechasz się przez łzy.
A potem się użalasz nad sobą,
że nikt cię nie słucha
i nikogo nie obchodzisz.
Komentarze (3)
Ot i właśnie błędne koło...
Pozdrawiam.
Błędne koło samotności - wszyscy je tam gdzieś pchamy,
a jak nie pchamy to trzymamy w zapasie...straszna
rzecz - gdy się jest nie samym, tylko
samotnym...Dobry wiersz. Pozdrawiam :)+
Sami siebie nie rozumiemy, jak mogą zrozumieć nas
inni? Podoba mi się jako wiersz. Sens przygnębia.
Miłego...