Błędne wędrówki

Zostań jeszcze !!!
Ujrzałam wszystko poprzez przezroczystą kroplę deszczu
na tle pochmurnego nieba.
Na moment promienie rozszczepiły się
i zabłysły kolorami tęczy,
aby za chwilę wrócić do szarej barwy ...
Nie opuszczaj !!!
Jeszcze padają krople, ale już są małe.
Niedługo już, a znów zasłonisz mi niebo i słońce.
Znów zobaczysz szeleszczącą powłokę pod drzewami ...
Chcesz odejść?
Teraz, kiedy dałam Ci schronienie?
Poczekaj !!!
Przecież tam nie usłyszysz szelestu pod nogami ...
Oddalasz się powoli, znikasz za ścianą światła.
Rytm wyznaczają dudniące, szalone krople.
Spływają mi po twarzy
i po raz pierwszy zauważam, że mają słony smak ...

Wracasz ...?
Słyszę Twoje kroki,
za chwilę zastukasz o zmroku do drzwi !!!
Nie ..., to tylko złudzenia.
To o szybę bębni deszcz,
odmierzając przemijające chwile mojej młodości.
Ciche skargi wichru, żalącego się o swój tułaczy los,
wtórują smutkowi mojego serca.
Tęsknota nie może znaleźć oparcia,
uderza w zamknięte, ciężkie drzwi,
które oddzieliły mnie od Twojego życia ...

Przyszedłeś ...?
Widzę Cię,
wyciągam ręce, już, już dotykam !!!
Obłąkane dłonie chwytają pustą przestrzeń.
To udręczona myśl przekroczyła granice wyobraźni.
Przebłyski wspomnień utkały z obłoków mgły Twoją postać.
Słucham w skupieniu bólu i gniewu
miotającego wiatru,
a fantazja wciela mnie w jego postać.
Wydaje mi się, że to nie on, a ja
błąkam się wśród jesiennej słoty,
szukając schronienia i ciepła,
czyjś słów ...

autor

zmijkaa

Dodano: 2004-06-04 16:49:32

Ten wiersz przeczytano 542 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie