Błękit nieba
Bezmiar błękitu nieba, a poniżej ziemia,
lasy, woda, pola.
tam dziwne istoty zawsze gdzieś
podróżujące.
To idą to biegną ,obsługują urządzenia,
tworząc dziwne formy , a tu taki anielski
spokój, cisza, tylko wiatr ma tu władzę.
Dyryguje pierzastymi chmuram ,unoszą nas
powietrznym prądem,szybujemy między
promieniami słońca , jak żelazny ptak ,co
zostawia swój szlak.
Jak niebiańskie tarcze piórka nasze lśnią,
gdy nieboskłon zdobywamy.
My swobodę w genach mamy,z młodzieńczego
puchu w pióreczka obrastamy.
W świat daleki wyruszamy kontynenty
przemierzamy ,taka to z nas ptasia
rodzina uwielbiamy letni, ciepły klimat.
Komentarze (30)
zamknac oczy i odfrunac...piekny:)
Czytając powróciły wspomnienia z lotu ptaka,piękny
wiersz...
Pozdrawiam cieplutko i miłego dnia Jacku:)
Nieboskłon zdobyty
świetna refleksja
pozdrawiam:)
Leciutki i fajny wiersz,pozdrawiam Cię Jacku kolorami
jesieni :)
Wiersz ładny ale przedostatnia zwrotka cymesik.Miłego
dnia.
z wyobraźnią
Ładny wiersz! Dziękuję!
Miłego dnia! Pozdrawiam serdecznie i z uśmiechem!:))
Podoba mi się Twój refleksyjny wiersz
Pięknie i swobodnie jest na błękitach Nie jeden raz
człowiek pragnie być wolnym tak jak ptak i poszybować
po niebie
Pozdrawiam serdecznie Jacku
Dopóki nie pojawiły się na niebie żelazne ptaki trwał
tam niebiański spokój ale dziś ponad chmurami jest
tłoczno jak na ziemi. Wiersz nie o tym ale taka myśl
przyszła mi do głowy. Pozdrawiam serdecznie.
Miło czytać,że jest lepiej, bardzo dziękuję za
czytanie moich ciekawostek. I za podpowiedzi są bardzo
potrzebna serdecznie dziękuję i pozdrawiam wszystkich
mnie czytających: )))
Widzę postęp u Ciebie
ja też z tej ptasiej rodziny-ładny wiersz-pozdrawiam:)
ludzie tak jak ptaki lubią się przemieszczać i czasami
chętnie bujają w obłokach miłego wieczoru
pozdrawiam:-)
Piękny ten Twój błękit nieba:-)
Bardzo serdecznie witam wszystkich i dziękuję za
podpowiedzi jeszcze raz pozdrawiam: )))