Blichtr
Bal na Titanicu
Orkiestra gra do końca
Jakby nic się nie stało
Już transatlantyk tonie
Z nim blichtr oślepiających świateł
Do blichtru lgniemy
Jak ćmy do światła
Blichtr jest Nibylandią
Która znika, gdy gasną światła
Wtedy znika magia
Błyszczących centrów handlowych
Telewizyjnych ekranów
Oglądanych każdego dnia
Uciekamy w wirtualny luksus
od codzienności i nudy
Szarej jak garnitury Toma Forda
autor
Katarzyna Chludzińska
Dodano: 2016-10-12 16:05:03
Ten wiersz przeczytano 692 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Wow , Titanic wciąż żyje
Tamten dramat należy zistaeić w spokoju...z
perspektywy czasu wiele spraw widać w innym
świetle...choć go nie zawsze nim trzeba, blichtru
też... pozdrawiam serdecznie i zapraszam
Cóż, ludzi najczęściej cieszy widok fasady a nie to co
się za nią kryje.
Do wiersza temu utworowi bardzo daleko, ale wyszła z
tego ładna notatka.
ciężko potem wrócić do realu- jest taki ...nijaki,
bezbarwny
no tak jak "ćmy do światła"... a ono świeci i świeci
;-)===
Nic nie jest tym czym się wydaje,że jest...
Ciekawa refleksja nad poczuciem
wartości we współczesnym
świecie.
Miłego wieczoru Kasiu:}