Blisko i daleko zarazem

Myślami jesteśmy
tak daleko od siebie
choć nasze ciała
stykają się niekiedy
w milisekundzie przypomnienia

błądząc po oceanie
własnej samokontroli
nie czujemy już
ciepła bijącego tak blisko
gdzie jedno smutniejsze jest od drugiego

w przypływie bezradnej samotności
piszę na twoich plecach
list do ciebie
a ty zatopiony we własnych myślach
nie czujesz jak moje litery
zlewają się w jedną łzę

czuję każdym porem
krążące między nami opuszczenie
wyczerpana czekaniem na gest
w końcu zasypiam…
uwięziona we własnej samotności

autor

singularis

Dodano: 2008-04-26 10:57:34

Ten wiersz przeczytano 488 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie