błogość - wiersz w czasie przeszłym

Bardzo sympatyczne.

Dzięki, Mariat. Skorzystam w wolnej chwili.

Wena, nie może a na pewno, bo wiem co i dlaczego
napisałam. Ponadto to nie jest antyczna tragedia z
wymogiem jedności czasu, miejsca i akcji.

może i tak ;)

Szkoda Elu, że w przeszłym.
Wszyscy jednak jesteśmy świadomi, że teraźniejszy tak
mało prawdopodobny.
Pozdrówka i w chwili wolnej zapraszam na herbatkę tu,
a fotki na Fb.

Nie, weno. Coś przemija, a coś po tym zostaje i wciąż
"snuje się".

Pozdrawiam

skoro 'wiersz w czasie przeszłym' to między słowami
snuły* się życia
poza tym podoba mi się wiersz :)+

Małgosiu, Kaziu, serdecznie Wam dziękuję.

Mini, a tyle treści...pozdrawiam gruszElu;)

Pełno wokół nas na pozór zwyczajnych rzeczy, które
kryją w sobie niejedno wspomnienie.
Pozdrawiam Elu :)

Pozdrawiam wzajemnie Tesso :)

Pięknie więc BYŁO, pozdrawiam barwami jesieni :)

Mariuszu, One Moment, dziękuję Wam bardzo.

Elu to się czuję u Ciebie. Pozdrawiam

Przytulaste miejsce.
Zgrabne mini.
Pozdrawiam

Pozdrawiam, M. N. wzajemnie :)