Błogostan...
Nie ma i nigdy już nie będzie
tamtej lekkości błogostanów,
dziś święty spokój mym orężem
droższym od pochwał i peanów.
Iskry i blaski dziś pozłotą,
marności świata targowiskiem,
tylko wśród wierszy wciąż z ochotą
błądzę i szukam, ot i wszystko.
Czasem mnie lekkim zbudzi drżeniem
słowo jak pisklę nieporadne
otworzy oczy na wspomnienia
na papier atramentem spadnie.
Dziś już mi nie żal tamtych szaleństw,
zawrotów głowy, oczu błysków,
dzisiaj swe szczęście mogę znaleźć
w Tobie i w wierszu, ot i wszystko...
Komentarze (29)
Cudnie napisane, moje klimaty:)
Miło tu Ciebie dzisiaj zobaczyć. :)
Pozdrawiam.
Pięknie. Miłość i wiersz.U mnie jest tylko wiersz, ale
też jest dobrze. Serdecznie pozdrawiam.
Czyli do szczęścia tak niewiele potrzeba. :)
Pozdrawiam.
No dobrze, miłość i wiersz. Zgadzam się. Ale gdzie
nowy wiersz? Oczywiście przy starej miłości. :)
Pozdrawiam serdecznie.
Trafione, zatopione.
I pięknie jest.
Życzę Tobie błogostanu. :)
Poezja...
Na pierwszym miejscu miłość, na drugim poezja, a obie
rzeczy razem i z osobna sprawiają, że jesteś
szczęśliwa.
Znakomity wiersz.
Pozdrawiam z uśmiechem. :)
Nie rozumiem dlaczego
tego pięknego wiersza nie odwiedziłem wcześniej?
Starość nie radość. Za wiersz tylko chwalić.
Pozdrawiam życząc miłego wieczoru :)
Nie było mnie tu dawno, ale w ciemno wiedziałem, gdzie
mogę przeczytać super wiersz. Trzymasz cały czas
wysoki poziom. Ty nadal pośród wierszy, a ja już dawno
uciekłem do prozy. Nie do prozy życia, ale do pisania
książek.
Wspaniały, ot i wszystko...
Pozdrawiam serdecznie :)
Komuż to tak pieknie? - z takim oddaniem... - nie
odpowiadaj. Nie chce siegac po to, co dla mnie nie
przeznaczone.
Kazdy werset- urzeka.
Pozdrawiam:)
Ciepła refleksja.
Pozdrawiam
-nie powiem może nic,
bo przecież wie-