Blok numer 8
w ogrodzie zapomnienia
życie mieści się
na kartkach notatnika
nikogo tu nie ma
czasami świat zobaczę
mknie niebieska kula
nie wiem po co i dlaczego
tyle wojen i śmierci
stąd nie widać granic
boli zapomnienie młodości
z mojego notatnika
sypią się kartki
jak popiół z obozowego komina
autor
kamień
Dodano: 2020-11-28 10:15:49
Ten wiersz przeczytano 658 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Wiersz zmroził mnie do szpiku kości...przejmujący...
Pozdrawiam serdecznie
Historii nie da się wymazać tym bardziej tej
tragicznej...smutny przypominający minione
czasy...pozdrawiam serdecznie.
Zapomnienie boli i wspomnienia czasem bolą. Parę
kartek może uda się złapać i zatrzymać, coś jednak
warto zachować...
Ciekawy wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)