Blues o czwatej nad ranem*

Wiesz czym jest bezsilność tłumionej złości,
że nie tak wszystko „idzie” jak gdybym chciała?

Nie tak zasypiam w poduszkę wtulona i nie tak
się budzę po snach gorączkowych.

Nie tak wciąż marzę o cieple dotyku, nie mogąc
go poczuć, gdy tylko zapragnę.

Nie tak wciąż szukam na dnie myśli smutnych
zarysu oblicza- chociaż zarysu.

Nie tak rozmyślam marzeniem natrętnym, że
mógłbyś być przy mnie w każdym momencie.

Nie tak wciąż czekam na słowa otuchy, że już
niedługo, że- już- szybko będzie.

Nie tak cię kocham jak kochać powinnam,
czułością spojrzeń, gestem dotyku.

Nie tak zapachu szukam gdzieś resztki, skrytego w
moich zakamarkach, by go utrwalić w nozdrzach pamięci.

I nie tak tęsknię, by o tym zapomnieć, by przywoływać
wciąż miłe wizje... aby tęsknotę wreszcie ukoić.

autor

~camino~

Dodano: 2006-06-02 06:45:33

Ten wiersz przeczytano 487 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie