Bo już nic nie pozostaje
Otulona łzami, zasypiam
Otumaniona wspomnieniami, oczy zamykam
W snach zadumiona, wstaje zmęczona
Załamana pięknem złudnym, zbesztana
Płacze...
Bo już nic nie pozostaje
autor
Okruch
Dodano: 2005-11-16 00:05:56
Ten wiersz przeczytano 838 razy
Oddanych głosów: 0
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.