Bo Przyjaciela cenie bardziej...

dziekuje Izzi:*

Stąpając po kruchym lodzie
W metalowych butach życia…
Kieszenie wypchane cegłami problemów
Coś czmychnęło…a może ktoś?
Po pajęczynach drzew…tylko cień dostrzegasz
Rozkładasz zapiski swoich porannych problemów…
Tych od kawy, którą co ranek pijasz ze starszą panią…
…tą samą od której zawsze pożyczasz kostki cukru!
Kolejne błysk…i nowa notatka…
I wiesz dobrze ze tylko…
No właśnie „tylko” jedna osoba może zrozumieć

Zrozumienie…jak to słowo obco brzmi
Gdy mówią…że nie to miejsce…gdy wątpi świat
A „tylko” On wie co to zrozumienie!
Nie potrzebne już są Twoje zapiski…
…wizyty u starszej pani, która prawiła komplementy
I dziękowała za zakupy! Bo tam czułeś potrzebę bycia…
Już nie upadasz…po trzykroć…
Gdy szykujesz się do upadku…
Z mostu pogubionych pejzaży….chwyta Cię za rękę…
Wszystko się zmieniło…
Kiedy wiesz kogo masz pytać…gdzie jest nadzieja
I gdy wiesz…w którym kierunku po uśmiech
Od kiedy masz przyjaciela!

Ty wiesz za co:)

autor

TANIEC_SMIERCI

Napisany: 2006-08-04 Dodano: 2006-08-04 00:01:45

Ten wiersz przeczytano 671 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Bez rymów Klimat Radosny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie