Bo tak szczerze...

Bo tak w sumie,
co stanowię.
Nic nie umiem,
coś tam powiem.

Też napiszę,
jakieś zdanie.
Takie ciszy,
zaniechanie.

Myśl przerzucę,
nad wyżyny.
Później wrócę,
śladem drwiny.

Bo tak szczerze,
co stanowię.
W siebie wierzę,
jako człowiek.

Wiersz napiszę,
złożę zdanie.
Małej ciszy,
zaniechanie.

Myśl przeniosę,
w nizin drogi.
Tam ją niosę,
jak chcą nogi.

Bo tak szczerze,
to stanowię.
Wierny wierze,
jako człowiek.

autor

Grand

Napisany: 2021-02-10 Dodano: 2021-02-11 00:06:58

Ten wiersz przeczytano 496 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie