Bo to bylo takie czyste

Wszystko było takie czyste,
sterylnością biel raziła.
Takie wielce oczywiste,
że aż jasność z tego biła.

Jak ta mucha ślepym lotem,
podążałem światła śladem.
Gubiąc Zycie tym kłopotem,
i nie dając sobie radę.

Biłem w szybę sił resztkami,
raniąc ciało szkłem tłuczonym.
Otoczony marzeń snami,
ich fantazja otulony.

One jednak swoim pędem,
w głąb umysłu parły mocą.
Znać nie dały jakim błędem,
jest wytrwanie w tym ochoczo.

Bo to było takie czyste,
bo to było takie jasne.
Blisko prawdy oczywistej,
co niweczy kłamstwa własne.

autor

Grand

Napisany: 2008-09-08 Dodano: 2009-03-14 10:53:17

Ten wiersz przeczytano 455 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie