Bo to taki( misz*czu) był...
Przyszła dama do mistrza
obraz zamówić chciała
spojrzała w jego oczy
żądza w niej rozgorzała
obraz malował pędzlem
dokładnie raz przy razie
a ona w duszy mdlała
z rozkoszy i w ekstazie
choć zamiast aktu portret
odebrać dzisiaj miała
z powodu myśli wrzących
wszystko pozdejmowała
już prawie czuła pędzel
na swojej skórze ciepłej
myślami prosząc mistrza
by ją malował lepiej
lecz nagle gdzieś zza ściany
drugi męski głos woła:
Kochanie kończ ten obraz
kolacja już gotowa...
dla wyobraźni kobiet
poproszę dziś owacje
reszta zanim coś zdejmie
niech pyta o orientację...
autor
sari
Dodano: 2020-02-14 09:08:16
Ten wiersz przeczytano 2038 razy
Oddanych głosów: 49
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (93)
Och, Sari, chyba zadrwiłaś z uczuć składanych w
ofierze na ołtarzu sztuki. Ale i tak świetnie Ci to
się udało. Pozdrawiam.
Wyobraźnia to wielki dar. Bez niej smutny jest świat.
Życzę dnia wypełnionego życzliwością i radością:)
Oj to straszne rozczarowanie.
Dobry wiersz z puentą .
Pozdrawiam serdecznie.