Bóg opuści i CIEBIE...

ludzie! Co Wy o tym Bogu , ktory niby nigdy nie
opuszcza ,w zyciu musicie poradzić sobie sami ,a nie
zasłaniać się Pojęciem boga, i wiersz własnie o tym
mówi

Wzruszająca rozmowa, a raczej monolog... i ta
przerażająca bezsilność wobec losu. Nie trać nadziei,
bo ona umiera ostatnia. Głęboka wiara pomoże Ci to
wszystko przeżyć.

Chce mi się płakać z wzruszenia bo każde słowo Twego
wiersza wydarte jest z serca...lecz Bóg nie opuścil
Was, nie traćcie proszę nadziei, ściskam ciepło bo
tylko tyle mogę

wiersz ktory porusza...sa w zyciu chwile kiedy czujemy
sie totalnie bezsilne...zagubione ale to mija ....Bog
nas nigdy nie opuszcza co jedynie czasem ciezko
doswiadcza i to tylko od nas zalezy czy wyciagniemy z
tego nauke i czy podejmiemy walke o lepsze
zycie...zgadzam sie z sael pisanie jest dla mnie jak
list do przyjaciela w wierszach zostawiam bol i
troski....to pomaga...i walcz...walcz bo warto

Wiersz jest wolaniem o pomoc, szukaniem otuchy i
wyrazeniem wlasnej niemocy. Choc smutny, mnie sie
podoba. A tak na marginesie, to pisz- to tez pomaga i
jest jakas tam forma autoterapii :)

Treść wytrząsająca , lecz uśmiechnij się to nie Bóg
nas opuszcza choć tak nam nie jeden raz się zdaje...

Uśmiechnij się Dziewczyno! Jeżeli umiesz tak czuć i
tak kochać, i w dodatku tak pięknie o tym pisać, to
wszystko jeszcze przed Tobą!! Tylko otwórz szeroko
drzwi na szczęście, które ma nadejść :))

Wstrząsnął mną ten wiersz.Bóg nie zapomina o nikim to
człowiek zapomina o sobie.