Bogowie wojny

Zesłani na wojne,pogrążeni w tesknocie za swymi rodzinami,
stoją nad kolejną kałużą krwi;nad swymi ofiarami,
napinają pierś dumnie do przodu,i modlą się by los był chojny,
i zasłał im tych co potrafią walczyć-Bogów wojny.

Czy zabijanie jest grzechem???-pytają każdej nocy,
liczą na Boże zrozumienie udzielenie pomocy,
nie wiedzą czy słuchać sumienia,czy kraju który kochają,
lecz na polach bitwy przelewa się krew:walki ciągle trwają.

Ginie następnna osoba:a miecz cały we krwi,
juz wiedzą że potrafią zabijać:mijają kolejne dni,
słuchają sumienia,a mimo to nie maja wątpliwosci,
że zabijanie to sposób na życie;dawka radości.

Już nie tesknia za swymi rodzinami,nie walczą dla narodu,
mijają kolejne miasta,przesuwają sie do przodu,
do tego by zabić kolejnego człowieka,
by wyssać z niego dusze i paczeć jak zamyka mu się powieka.............

Opustoszałe pola bitwy,czerwone od przelanej krwi,
nie da sie zmienić wydarzeń cofnąc tamtych dni,
wiemy ze czas przyniesie kolejną wojne,
która zmieni pasmo nieszczęśc w naszą historie.

autor

martwa

Napisany: 2005-12-22 Dodano: 2005-12-27 21:35:12

Ten wiersz przeczytano 610 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie