Bojąc sie życ

Serce wolniej bije
Nierówny rytm,
niczym wyładowania burzy,
przypominające o jej istnieniu,
Życie powoli wycieka.....
Nadchodzi to co nieznane i nieuniknione.
Lochy ciała wypuszczają dusze.
Ta wbrew wszelakiemu istnieniu ,,,
wraca.
Krzyczy z rozpaczy,
Każda stracona szansa na zyskanie
wspomnień... wznieca ognisko żalu.
Wie co straciła...Wie że będzie tego żałować wiecznosć.

Nie bójmy sie, budujmy ze wspomnień piramidę życia, by nawet po śmierci miec jego niepowtarzalna namiastkę.

autor

ksiezyc

Dodano: 2005-02-05 19:13:13

Ten wiersz przeczytano 429 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie