Boję się starości

Boję się starości chodź mało mam lat
patrzę na ten świat
na tą znieczulicę
starsi ludzie poznają ulicę
wyrzuceni na bruk na lata stare
grzebią w śmietnikach by zjeść śniadanie
ni grosza przy duszy w domu starców śpią
a młodzi szczęśliwi –pozbyli się go
wcześniej fałszywie uśmiechali się
a gdy testament już w łapy dostali swe
spadaj dziadu, kto Cię chce

boję się tego, że zabraknie sił mi
aby doczekać ostatnich swych dni
w zdrowiu i miłości
z bliskimi u boku
ten świat taki okrutny
łza kręci się w oku

autor

zapalka

Napisany: 2008-09-23 Dodano: 2008-09-23 10:21:37

Ten wiersz przeczytano 525 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie