Ból

Siedzę sama w pokoju
Wszędzie cisza
Wszystko znowu poszło nie tak jak chciałam
Łzy płyną cichutko
Nikt ich nie słyszy
Pełno myśli w mojej głowie
Nagle zostaje tylko jedna:
Po co żyję?
Powoli, spokojnie wstaję
Idę po nóż, gotowa wbić go w serce
By już tak nie bolało
Trzymam go ostrzem w moja stronę
Dusza jest niespokojna
Czeka na moment, gdy będzie mogła ulecieć ze mnie
Nagle nóż wypada mi z ręki
Słyszę głos w głowie
Mówi bym tego nie robiła
On mnie kocha i nigdy nie opuści
Kiedy nadejdzie czas, zabierze mnie do Siebie
Nóż upadł z cichym brzękiem na podłogę
Moja dusza układa się spokojnie
Czeka na inny moment by odlecieć
A teraz połóż się i zaśnij-mówi głos
Uleczę Twoje serce
Już nie będzie bolało
Musisz żyć by wiedzieć, co to radość, ból
Gdy się spotkamy, już nie będziesz samotna
Nigdy

autor

juljetta

Dodano: 2008-05-13 12:55:42

Ten wiersz przeczytano 1183 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie