Ból
Wyjechał
bez pożegnania
Zostawił.
Ją. Jej świat. Jej serce.
I zapomniał.
A ona?
Ona pamięta.
W jej żyłach
co dzień na nowo
pulsuje w kółko
Tęsknota, żal i ból
autor
poziomka_15
Dodano: 2010-03-15 19:48:45
Ten wiersz przeczytano 824 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Potrzebna mysl.
Ciezko jest sie wydostac z kleszczy dysfunkcjonalnych
zwiazków. Potrzeba pomocy z zewnatrz.
Myśl wymowna. Nalezy o tym temacie jakn ajwiecej
mówic.
To jest tak strasznie wymowne.
Życiowy wiersz.
Z pewnością wielu czytelników mogłoby utożsamić się z
jego przekazem. Nie koniecznie jako osoba, która
została zostawiona, ale też jako ta, która zostawia
budząc po sobie smutek.
Pozdrawiam poziomko.
Marek
dużo smutku ale utwór niczego sobie:)
Pamięć jest czasem bezwzględna. Trzeba ją resetować -
pozdrawiam optymistycznie Optymisto =)
Bardzo wymowne, ale jakże prawdziwe, pozdrawiam
ciepło.
Bardzo wymowne, ale jakże prawdziwe, pozdrawiam
ciepło.
No mógł się chociaż pożegnać... Stchórzył pewnie i
uciekł, może z korzyścią dla niej. Niech nie wraca.
Pozdrawiam :)
Bo to drań był jakich wielu. Nie mój to przypadek, ale
nie mogłam inaczej... Pozdrawiam ;))
Trochę zbyt dosłownie, jak na mój gust, ale jak na
początki, to naprawdę nieźle. Pisz - wiersze to
antidotum na ból.
Dobrej nocy :)