Ból ideologiczny

Ma w sobie smak z radykalnymi pazurkami, ten który nie zgaśnie we mgle wygryzającej odwagę.

Ból ideologiczny bawi się mną
a aura szaleje
tak jak nuta z szybkiej stali
jak ta co nie cofnie się
i przeszlifuje pewne czary
pod opętaną mgłą
udającą miłą niedzielę
tę która płaszczem jest
i tuli piejącą grę
częściej niż krajobrazy rzeź

Rzeź zamiarów ze złota uśmiechniętego
z tego które traci wątpliwości
w oceanie z fraz ciernistych
w tym dobijającym sztyletowate dlaczego
nie tylko przy chciwej szarości
przycinającej skaczącą pieśń iskry

Tę co zdolnej mocy nie straci
i nie zacznie wsiąkać w tło z pazurkami
tak jak nuta złudzenia rozstawiająca
śmielej niż mity szpilkowate
podobne do bezwzględnego słońca
tam gdzie owocowa rzeczywistość płaci
z głaszczącymi słówkami
z tymi które nadal próbują
chyba za szorstkim płaskim światem
spryskanym haczykowatą szują


Jan Maciej Kłosowski (19.01.2014)

autor

kenaj262

Napisany: 2014-01-19 Dodano: 2014-01-21 09:09:34

Ten wiersz przeczytano 662 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie