Ból istnienia

Nie przechodzę mostem
rozciągniętym nad rzeką każdego istnienia,
rzucam się wpław!
W wiry i fale.
Niech poniosą mnie...
Przepłynę na drugi brzeg
lub spłynę do wód oceanu spokoju,
gdzie kropelka mojej łzy
zmiesza się z płaczem innych.

Nie przechodzę mostem
rozciągniętym nad istnieniem,
rzucam się wpław.
Chcę poczuć radość innych i ich ból.
Chcę zrozumieć, dlaczego taki jest ten świat
i jak bardzo jestem od Ciebie inny?

autor

Miłosz

Napisany: 2006-06-02 Dodano: 2018-10-20 08:45:09

Ten wiersz przeczytano 448 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie