Ból tworzenia

Najbardziej mnie śmieszy,
gdy siadam za stołem...
( za wiersz się wziąłem)

Najbardziej mnie śmieszy,
jak zeszyt otwieram...
(i pot wycieram).

Wtedy to ja jestem, poważny i zdolny...
(O! trudzie! mozolny!)

Jeszcze przed chwilą widziałem to wszystko...
- i prysło.

Piszę... i skreślam , skreślam.. i piszę...
I w dalszym ciągu nic nie słyszę,
i w dalszym ciągu mimo skreślania,
nic się nie wyłania!
O! jeszcze chwilka i skończy się wkład,
wstaję...
odchodzę...
pat !

Gdy rano wziąłem kartki te w ręce,
żeby je schować w szafce w łazience...
Patrzę... a wierszyk sam,
wypadł z góry!
Ktoś opowie - bzdury...

autor

bond

Napisany: 2004-11-09 Dodano: 2006-04-11 17:21:21

Ten wiersz przeczytano 930 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Praca

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie