Ból za mostkiem, po zawale!

Ciszę nocną głos zakłóca, ktoś z impetem drzwi otwiera:
- Ból za mostkiem po zawale !- krzyczy cienkim głosem Hela, która właśnie odebrała już piętnaste dziś zgłoszenie, więc szykuje się karetka, aby zdławić w mig cierpienie. Jedzie pani pielęgniarka, pan kierowca i noszowy oraz doktor, pan Kręcichwost, w tej drużynie całkiem nowy. Dostał tutaj staż nieboże i to jego są początki, więc go wszędzie wysyłają, w najróżniejsze wiejskie kątki, aby nabrał doświadczenia, choć porcięta strach przeszywa, ale tak to jest niestety, gdy medyczny świat nas wzywa. Choć ma duszę na ramieniu, gdyż przypadek to nie lada, na myśl o tym , co zastanie dusza w poprzek się układa. Jednak dyplom obliguje, by pokazać, co potrafi, może po tej interwencji, szlag nikogo dziś nie trafi.

Teraz jadą do Poręby, a tu zima zadek ściska, zaspy mają po trzy metry, droga główna bardzo śliska. Pan kierowca, stary wyga, jazdę ma opanowaną, mógłby jechać nawet z kuflem wypełnionym po brzeg pianą, a gram jej by nie spadł z kufla, tak wspaniały to kierowca, odległości pokonuje z prędkościami odrzutowca. Dojechali w kilka minut, biegiem zaspy pokonali i już całą prężną czwórką pod chałupą daną stali. Weszli w progi, mała chatka, jedna izba i kuchenka:
- Tu wezwanie pilne było!
- Dziadek w kącie z bólu stęka. Miesiąc temu zawał przeszedł, gada, że za mostkiem boli, ale jak go kto poruszy, to mu z nagła przyfasoli.
- Muszę pana teraz zbadać – rzekł Kręcichwost drżącym głosem, przeczesując dłonią wąsy, bo mu sterczał włos pod nosem.

Ale dziadek się opiera, o badaniu nie ma mowy, stęka, mlaska, pomrukuje, gdyż humorek ma morowy:
- Dajcież doktor święty spokój, komu przyszło, to do głowy, żeby wołać pogotowie, ja żem przecie całkiem zdrowy, jeno boli mnie za mostkiem, bo dentystę zaliczyłem, a wieczorem razem z kumplem u plebana wino piłem.
Pleban podał czerstwy placek, tam kruszonka twarda była, no i franca mi niestety świeżą plombę ukruszyła, a że plomba jest za mostkiem, zatem boli jak cholera, bo ten mostem na tą plombę, przez kruszonkę wciąż napiera. Jak już doktor przyjechali, może zmniejszy me cierpienie, mostek w gębie oraz plomba, to jest straszne zniewolenie.

Pojechali więc z powrotem, doktor nawet był kontenta, ale ową swą przygodę do starości zapamiętał i gdy tylko miał okazję, ją z uśmiechem opowiadał, jak mu pacjent z bólem mostka, dentystyczne żale składał.

autor

niezgodna

Napisany: 2018-02-12 Dodano: 2018-02-12 11:27:16

Ten wiersz przeczytano 1411 razy

Oddanych głosów: 35

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie