Ból życia

Trudzę się, Panie
z podziałem ciała
pełnego podobieństw do dziadków i ciotek...

Szkatułkę z dłońmi
-drobnymi, po mamie
oddam dziś małej Ewie z hospicjum.

Krew płynącą wartko, choć z prądem
Chciałam dać Tobie, ciociu
-popłynie dla innych.

Warkocz włosów- nie zupełnie po tacie
podaruję chłopcu
ogolonemu przez białaczkę.

Kufer z humorem- po cioci Irenie
zaniosę do biednego w czułość domu.
Wybiję nim brudne od gniewu okna.

A pojutrze pewnie oddam serce
chłopcu narodzonemu w moich marzeniach...

Sprawdzę czy przyjąć się może
przeszczep wbrew wyrokom
Lekarza
który sypie uśmiechem
na smutek i cierpienie

przydałoby się
pouzdrawiać nim
zdrowych naszych czasów

i splunąć nam w oczy
zaraz.

autor

kingula:)

Napisany: 2008-11-03 Dodano: 2008-11-13 17:15:08

Ten wiersz przeczytano 656 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie