BOLEŚCI NA BEJU

Żalu co dławisz serce moje.
Ile tu zranionych dusz?
Jedni gubią klucze do bram serc,
inni gniotą serca w garści,
czują się nie kochani,po prostu niechciani.
Gardzą życiem.
Żal mi słuchać takich bredni.


Błogosław Matko miła, wszystkie swoje dzieci.
Daj im spokój,daj im radość,
błogosław myśli, i czyny,aby nigdy nie błądzili.
Mniej w opiece w dzień, i w nocy,
otwórz im szeroko oczy.
Daj im Matko szczerą skruchę
Niech nie ranią, a kochają.
Dzięki Tobie wszystko mają.

Jeśli przykrość Cię spotka w życiu,to pamiętaj Śmiej się przy ludziach ,a płacz w ukryciu.

autor

MAGNOLIA

Napisany: 2006-08-19 Dodano: 2006-08-19 00:05:01

Ten wiersz przeczytano 520 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie