BOLESNE WSPOMNIENIA
Serce, puste na pogańskich bezdrożach
szuka drogi swej, przez świat wyklęte
spośród myśli tysięcy, pozostała jedna
utkwiła we mnie niczym czarcie zaklęcie
Jedna ta jedyna, której nie da się
zapomnieć
Zapamiętana, nie wijąca się jak giętki
bat
pozostała, tylko ją mam, bardzo słaby
człowiek
Złamał mnie ktoś, niczym róży cienki
kwiat
Łzy, miliony ich toczy się po twarzy
strach, panika, pamięć tamtych czasów
nie sposób wyrwać się z tej kuźni męk
huk bomb, szkła, i tysiąc innych hałasów
Ja - dziecko które nie rozumie świata
nie rozumie tego, co się dzieje tutaj
pośród szarych ulic i nędznych domów
biega...kto wie...może szczęścia szuka?
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.