Boska melodia
Nuta za nutą smutną tworzy pięciolinię
Dźwięk za dźwiękiem żałośnie się słania
Słowo za słowem ledwo się słyszy
Ale próbują tworzyć logiczne zdania
Próbują się ubrać w sens i znaczenie
Próbują się scalić w ideę z nicości
Budują melodię, co słyszalną będzie
Co skłoni się ku doskonałości
Co zbliży się do żywego psalmu
Co refren pieśni prawdziwej stworzy
By życie tchnąć w martwą materię
Dla światów ognistą bramę otworzy
I płynąć zaczną całe symfonie
I pieśń co słońca wśród planet ułoży
A kto powiedział, że Bóg Wszechmocny
Nie śpiewał gdy „wszystkość”
tworzył.
Szczecin 18-12-2007
Komentarze (2)
Pięknie,słodko i czarująco o miłości...śliczny wiersz
pod każdym względem...brawo
Zaczarowane wypowiedziane słowa zawierają to co
nieraz wyrazić trudno a jest symfonią dla zmysłów
Bardzo piękny wiersz zarówno w formie jak i w treści.