boso na łączce

„starałem się żyć tak abym w godzinie śmierci mógł się raczej cieszyć niż lękać „ Witold Pilecki

przy pierwszym ból był niepojęty, chciałem
kląć jak szewc, roztrzaskać wszystko w zasięgu ręki.
nie pamiętam, czy silniejszy był gniew, lęk czy
zdumienie, że to się jednak dzieje. przy drugim,

cierpienie było podobne tylko lęk mniejszy.
przy trzecim, czwartym i piątym pomyślałem,
że w zasadzie jestem gotowy zmienić nazwisko,
imię ojca, zawód, wszystko im podpisać, i wtedy

coś brzdękło o podłogę. z czapki człowieka z kijem
zerwał się orzeł, w popłochu gubiąc koronę.
przy szóstym, siódmym i ósmym powrócił spokój,
pewność siebie, świadomość, że być człowiekiem można
i bez paznokci. dwa ostatnie to czysta formalność a potem

kazali mi zdjąć buty.

autor

błońskaM

Napisany: 2014-01-27 Dodano: 2014-01-27 17:52:20

Ten wiersz przeczytano 1970 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie