Boso przekracza bukiet róż

Gdy idziesz śliską nawierzchnią, nie trzymaj rąk w kieszeniach

Czekał z bukietem ,chłód mu kwiaty zabija
Pogania wskazówki, a czas nie mija
Wczoraj znowu powiało chłodem
Uczucia, mimo, że stała obok, wyszły przodem

Jego wina jego, czy niczyja
Chłód dalej kwiaty zabija
Wytrzymał, będzie dalej stać i trwać
By oddać jej swoje uczucia, a nie tylko je brać

Przed oczyma widzi jakie zadawał jej rany
Nie ma złudzeń, nie będzie już kochany
Obojętnie mijają go obcy ludzie
Żył przy niej ciągle w obłudzie


Widzi ją, jej twarz jakby w kryształach
Podaje jej kwiaty, upadają, jakby nie istniała
Serce mu drgnęło i zagrało w nim iskrami
Przechodzi przez nie bosymi stopami

Odchodzi zostawia zmarznięte kwiaty
Jego i puste wnętrze oddarte z szaty
Ślady stóp na śniegu, z czerwienią krwi
Nieudana miłość, tylko w sercach echo brzmi

autor

slonzok

Napisany: 2010-12-09 Dodano: 2010-12-10 04:58:10

Ten wiersz przeczytano 540 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie