Bożek

Starałam się dać więcej aniżeli miałam
Wnętrzności chciałam wypruć składając w ofierze
Sądziłam, że w ołtarz twego ciała uwierzę
Nieznane modlitwy- wieczną mantrę szeptałam

Marmurowo wbity w wieczne odrętwienie
Surowe spojrzenie szklaną powłoką owiłeś
Bez słowa znak wiary na piersi mojej wyryłeś
Widzę nieśmiałe ruchy podszyte zwątpieniem

Zwijasz się rozkurczasz i rozpadasz na części
Nadaremnie łączę rozchodzące się członki
Wtapiasz resztkę powłoki w ziemię, bez wieści

Została jedynie ciemność i martwe drzewa
Tak po prostu zburzyłeś fundamenty wiary
Niestety, żadne serce powtórek nie miewa

pierwszy i chyba ostatni sonet.

autor

EllePritchard

Napisany: 2011-11-05 Dodano: 2011-11-06 10:36:56

Ten wiersz przeczytano 2488 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Antyczny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie