Boży dar
Dajesz słońca promienie
trawom perły z rosy
szum lasu strumieni
łany złocistych kłosów
dajesz wiosenny powiew
świeżością odradzasz
wyrzucasz niebios gniew
i wichrem zamiatasz
dajesz tęczy balustradę
zroszoną deszczem
letniego dnia czekoladę
promieniem słonecznym
dajesz barwę jesienną
w sukni czerwonozłotej
okrytą mgiełką zwiewną
do czasu chłodnej słoty
dajesz też śnieżną biel
mroźnym uściskiem splatasz
zamierzony ziemski cel
w życie nam wplatasz
Boże
dziękuję
Emilia Konicer
Komentarze (74)
Najka miło mi bardzo i przytulam
weno dziękuję za piękne słowa i również pięknie
pozdrawiam
Babciu Teresko tak powinniśmy więcej dziękować jak
prosić pozdrawiam milutko
Wszystko to piękne, ale niewiele pomaga, gdy nie znamy
miłości-największego daru i wyzwania :)
Pozdrawiam z podobaniem :)
I dziękujmy za te ofiarowane dary...pozdrawiam
serdecznie.
Stwórca musiał sporo się napracować, by stworzyć
piękny świat; oprócz różnorodnej fauny i flory zadbał
o człowieka, dając mu rozum i wolną wolę, żeby mógł
korzystać z Jego dobrodziejstw.
Piękny wiersz, toteż pięknie pozdrawiam :)
Jest za co Bogu dziękować (a o ile jeszcze prosić...)
Pozdrawiam
Augustyna twoje słowa mnie rozgrzały na sercu dziękuję
i pozdrawiam
Gminny Poeto trafiłeś w dziesiątkę dziękuję za rady
daje mi to do myślenia ja po prostu ćwiczę swój umysł
po przebytym udarze i nie do końca czasem zadawalam
swoją myślą czytelników postaram się wykorzystać twoje
rady z szacunkiem pozdrawiam
ROXSANA jakże mi miło przytulam
AMORKU to nasze życie tu i teraz dziękuję i pozdrawiam
Mario dziękuje sercem i przytulam
Pasjans bardzo dziękuję pozdrawiam
Renatko dobre spostrzeżenie to prawda przytulam do
serca
echnacea i ja pięknie dziękuję i również pozdrawiam