Brakuje mi ciebie
Przypomnieniem wędruję po lesie
przez liście dębu prześwituje słońce
w oddali kukułka liczy zgubione lata
a na mchu wędruje pięcioosobowa
rodzinka prawdziwków
jesienny wiatr strąca pierwsze liście
dzięcioł wystukuje melodię
ptaszęta śpiewem mu wtórują
rozglądam się i marzę
tak dobrze tu się oddycha
brakuje tylko ciebie do towarzystwa
autor
Xenia1
Dodano: 2017-08-15 15:02:55
Ten wiersz przeczytano 2494 razy
Oddanych głosów: 29
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (54)
Czekam w szpitalnym łóżku. Pozdrawiam serdecznie.
Mariuszu G. Dziękuję za komentarz. Pozdrawiam
serdecznie.
Szara mgła dziękuję za odwiedziny. Pozdrawiam
serdecznie.
Piękne wspomnienie spaceru po lesie.
Pozdrawiam.
Samotność potrafi dokuczyć...
Ale są na nią sprawdzone sposoby.
A ta rodzinka prawdziwków wędruje do Twojego koszyka?
:)
Życzę miłego wieczoru. :)
A jak mnie brakuje...
Pogodnego dnia Xeniu:)
Fajna jest tak wędrówka,
też takie lubię, spacery po lesie dają wyciszenie,
dobre powietrze,
cieszą leśnym runem, a co najważniejsze zacieśniają
rodzinne więzi, gdy cała rodzinka je uskutecznia,
prawdą jest też iż odczuwa się brak bliskiej osoby,
gdy ma się tego typu wspomnienia.
Pozdrawiam serdecznie Xeniu
i życzę wszystkiego dobrego.
Zosiak dziękuję za odwiedziny i komentarz. Pozdrawiam
serdecznie.
Amorku1988 dziękuję za wpis. Pozdrawiam serdecznie.
Plusz50 dziękuję za komentarz. Pozdrawiam serdecznie.
Marcepani dziękuję za odwiedziny. Pozdrawiam
serdecznie.
Baluna dziękuję za komentarz. Pozdrawiam serdecznie.
Oleńko marzę o tym. Pozdrawiam serdecznie.
Ewaes bardzo dokucza. Pozdrawiam serdecznie, dobranoc.
brakuje tylko ciebie do towarzystwa ... poczekaj już
jadę ...