BRAMY
Gdy próbuję dostrzec sens
Ty opuszczasz wzrok.
Kiedy staram zbliżyć się
Ty wciąż cofasz krok...
Dlaczego Twe myśli są bronią
Co tworzą niezdobyty gród
Jak zgłębić sekrety poznania
Zbrojne bramy strzegą wrót
Pierwsza z bram poznania
Czerwienią się mieni,
Ta mi pierwsza drogi wzbrania
Skryta pośród cieni.
Gdy dojrzeje myśl łagodna
Skropli się na bramie,
Pęknie pierwszy rygiel zamku
Przybliży poznanie.
Dwie kolejne bramy
Zgodnie drogę grodzą,
W nich magiczna moc zaklęta
Ogień z wodą godzą.
Gdy rozwikłam tę zagadkę
Co raz parzy a raz koi,
Przejdę bramy dwu żywiołów
Zrozumienie mnie ochroni.
Ostatnia brama najgłębiej ukryta.
Ostatnią straż trzyma
Nigdy nie zdobyta.
Ta bielą pulsuje
W rytmie serc bicia,
Ta ostatnią jest przeszkodą
Do nowego życia.
Daj odnaleźć klucz
Co otwiera drzwi.
Nieufności mur
Skruszył się i znikł.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.