Bruku noc

Zmywa brud ze mnie deszcz
zimny bruk tuli mnie do siebie
Przetarłem oczy
dawno nie otwieraną pięścią

Kolejny długi spacer bez przyczyny
i dom w garści zamglonych obrazów
chyba znam tę drogę
lecz nie prowadzi ona do domu

Następstwo nocy budzi lęk
lęk przyzwyczajenia do strachu
otulam dziurawym płaszczem
moją tekturową sypialnię

Niepowstrzymany dreszcz
Jak sen zbrukany wizją ciebie
widzę twoje usta
lecz nie mówią one do mnie- synu

Chciałem zapytać gdzie jesteś
wystrzępiła język prośba o chleb
i sam nie rozumiem własnego bełkotu
matko

autor

Patron

Napisany: 2006-01-02 Dodano: 2006-01-03 00:02:46

Ten wiersz przeczytano 517 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie