Bruzdy życia
Co by nie robić,
życie przemija,
uśmiech zamienia się w grymas.
Nogi co zawsze żwawo nosiły,
też zaczynają strajkować.
A nasze myśli, jakby mniej lotne
i coraz częściej siadają.
Oczy smutniejsze i już bez blasku,
świat widzą w innych kolorach.
Życie w rozkroku, na jednym boku,
piękno przeminęło - co było wczoraj.
autor
karl
Dodano: 2014-09-24 12:51:16
Ten wiersz przeczytano 996 razy
Oddanych głosów: 29
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (28)
A ja wszystko robię, by ten czas zatrzymać i przyznam,
że czasem mi się to udaje :)
A może na tą melancholię przypomnieć sobie piosenkę
STARSZYCH PANÓW - Wesołe jest życie staruszka ?
Jesień skłania do refleksji,taki jej urok.Pozdrawiam:)
głowa do góry
uśmiech na twarzy
i przestań myśleć
a zaczniesz marzyć:)))
pozdrawiam pięknie:)))
Oczywiście, zgadzam się ILL:-) :-) . Nadal piękna:-)
:-) . Miłego:-)
Lato minęło, nadchodzi jesień,mimo wszystko piękna:)
Fajne:))
A ja w końcówce przeczytałam z pozycji Alzheimera:
"Piękno minęło. Co było wczoraj?:))
a może
/piękno minęło, szybko jak wczoraj./ albo /razem ze
wczoraj/
- coś w tym stylu? :)
ładnie Ci w melancholii, karl;)
czytam /piękno minęło/ dla rytmu; pozdrawiam
ot i melancholia jak i w moim wierszu jesienna zaduma
Pozdrawiam serdecznie :)dziękuję za wizytę u mnie
ładnie o przemijaniu- ważne aby dusza wciąż była młoda
- cieplutko pozdrawiam:)
podoba mi sie "życie w rozkroku", bo brzmi dwuznacznie
i wybawiło mnie od Twojej melancholi :)
w człowieku siła choć wszystko przemija
ładnie z melancholią napisany wiersz...cóż, życie
przemija:) miłego wieczorka
Przemijanie, każdy nad tym co jakiś czas rozmyśla,
wspomnienia budzą radość, albo łzy, co było nie wróci,
trzeba żyć tym co przed nami:) ładnie:) pozdrawiam