Brzask

trochę długi ale mówią, że warto ;)

Żyła samotnie wśród wiatru i fal
Do ludzi staciła cały swój żal


Gdy czasem przyplątał się do niej gość
Uczyla jak opanować zlość
Jak sprawić by życie-
-Kiedyś takie szare-
Nabrało kolorów i stało się ciekawe

***

Pewnego dnia
Wśród szumu fal
Zachodnim wiatrem wiedziony w dal
Przybył do drzwi jej chaty ktoś
I wiedz- to był niezwykły gość


I podał jej rękę mówiąc tak:

Pora, by znów wrócić na szlak
Nie każdy trafi za szumem fal
Do Twego serca ukrytych bram.
Wiem, że się boisz-
W Twych oczach widać strach
Obiecuję, pomogę
Odszukać zapomniany świat
Ja cię poprowadzę,
Do domu bezpiecznie zaprowadzę

Czekamy na Ciebie od lat.


Kim jesteś- zmieszana spytala-
-W jej oczach dalej był strach.

Powróciły wspomnienia z przed lat.

Przybysz jej w oczy popatrzył
I lekko za rękę ją wziął
Potem do siebie przytulił
I dokończył zniżając ton:

Wiele dróg już przeszedłem
By w końcu znaleźć Cię tu
Na kraniec świata odległy
Wiatr doprowadzić pomógł

-Ona na niego patrzyła
W jej oczach dalej był strach

Historię tą zakończylam
I już nie wrócę tam
Gdzie nienawiść i zdrada
Gdzie sąsiad przeklina sąsiada
Gdzie nie obchodzę nikogo ja
Gdzie czuję się jak ze szkła...

Przybysz popatrzył w jej oczy
W jej oczach był teraz żal
Poniżej małym strumyczkiem
Milcząco spływała łza...


To nie tak!
Nie pamiętasz!
Historię tą widzisz za mgłą!
Zapomniałaś o tych co Cię kochają
O tych, co przy Tobie być chcą...

Wiele mi czasu zajęło
Wreszcie odnaleźć Cię
Nie chcę Cię stracić po raz drugi
Proszę
Proszę, nie

***

Gdybyś popatrzył w jej oczy
Z oczu jej bił cudowny blask
Strach uciekł w cień nocy,
A w sercu jej nastał brzask...

autor

zacisze_wiedźmy

Napisany: 2008-03-05 Dodano: 2008-03-07 07:28:54

Ten wiersz przeczytano 698 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie