brzaskiem
i gdy już noc czerń swoją traci
gwiazdy gdzieś gubiąc w błękitach
mgła miękko woalem okrywa
chłód rześki co niesie poranek
autor
zuza n
Dodano: 2018-11-03 08:07:08
Ten wiersz przeczytano 605 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Dokładnie tak.
jedna zwrotka, jakby wyjęta z większej całości,
zazdrośnie strzeże tajemnicy, kto? gdzie? z kim? i czy
aby na pewno?
pięknie
Pięknie i delikatnie :)
Lubię piękne blaski,
jak spóźnione oklaski.
Miłego wieczoru Zuziu.
Piękna miniatura. Pozdrawiam.
Twoje miniatury są takie sweet :)
Pozdrawiam słoneczkiem:)
i nowy dzień wita,,pozdrawiam:)
Ładnie.