Brzoza...

Na zielonym dywanie rośnie samotnie

Bezbronna w pióropuszu z liści zielonych

Którym wietrzyk wiosenną porą niejednokrotnie

Zabawia się w tych swoich tańcach szalonych

Przy każdym jego podmuchu

czy to chłodnym....

Czy ciepłym...drży w całości i jakby cicho

Modli się schyliwszy do ziemi czuprynę

Ale gdy słońce ją uśmiechem pogodnym

Przywita ..jak chłopak samotną

dziewczynę..

I mknie z wiatrem na wszelkie strony złe licho

Bladą pierś nadstawia ku złotym promieniom

Wie..co to przyjaźń...

Wie...co to wielka wojna...

Dlatego ze łzami przygląda się czerwieniom

A na koncercie skowronka jest spokojna

Brzózko płaczko...

Brzózko droga...tyś prosta jak...ojciec...matka

Bądź zawsze taką ...a będziesz wspomniana

Tak mile jak dzieciece ...lata...

autor

Bystrooka

Dodano: 2006-08-15 23:26:29

Ten wiersz przeczytano 746 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Radosny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie