Bubu
Wiersz dla mojej siostrzenicy.. Napisałem go patrząc na nią:)
Bubu dziś było smutne i ponure,
Bubu dziś mało odzywało się.
Chodź mama ją trzymała i tak nic nie
pomogło jej.
Dalej po cichutku, pomalutku łyżką bawiła
się.
Taka mała, drewniana, a tak wiele znaczy i
sprawia jej tyle radości.
Wszyscy jesteśmy do niej podobni,
ponurzy…
Nic nie odzywamy się, nie umiemy z życia
cieszyć się.
Zacznijmy zwracać uwagę na małe, a zarazem
wielkie rzeczy,
Po prostu cieszmy się.
Jesteśmy jak dzieci:)
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.