budze sie rano

. . To chyba nie był sen, to tylko były dwa różne dni.
Jednego ranką obudziłaś się obok ukochanego ze
szczęściem w oczach i miłością w sercu. Innego ranka
obudziłaś się i po szczęściu została tylko pusta
poduszka. Jakże to prawdziwe. Bardzo ładnie to
wyraziłaś wierszem jak metaforą.

bo sen nie trwa wiecznie, bo sny są piękne, bo snami
czasami warto żyć a może w jawę sie obrócą...ładnie

Sny...bywają piękne i mogą stać się rzeczywistością:)
Smutny wiersz...

Tęsknota snem osnuta... wiersz właśnie taki
czuły i smutny.

Sny oszukują lecz i nadzieję dają... Moze kiedyś
będzie własnie tak że obudzisz sie a na poduszce
będzie on :)

Budzisz się rano i zderzasz się z gorzką
rzeczywistością. A przecież we śnie było tak
pięknie...