Budzi się nowy dzień
Nocą szmaragdową
gdy ludzie ze snu wychodzą
przeglądając się w lustrach okien
gwiazdy migoczą
kusząc i obiecując
Wszystkie swoje smutki
w zimnych oceanach pościeli
porzucają jak rozbite łódki
i odpływają w dal
po szerokich ulicach miast
Przezroczyste godziny
co w dzień są jak strażnicy
teraz idą
zaglądając ludziom do okien
Ziemia pod stopami
jak rzeźba w dłoniach wiatru
drga i faluje
a oni kosztują nocy
poznają tajemnej wiedzy smak
Nad ranem rzucają się na łóżko
jak zmęczony drogą wędrowiec
Tajemne źródła wysychają
a bramy snów zatrzaskują
Budzi się nowy dzień
Manuel del Kiro
Komentarze (2)
Wrazz nowym dniem budzą się nadzieje...
Ciekawie.
Pozdrawiam serdecznie :)
i tak od nocy do nocy...
Delektuję się porównaniami.