Bujanie w obłokach...
Wolno przymykam powieki oczu
Pragnę zaznać magii uroku.
Poczuć się małą dziewczynką.
Beztrosko po ukwieconych
łąkach hasać.
Z polnych kwiatów wianki
uplatać.
Obłokom zazdrościć,
że płyną po niebie,
by móc obserwować
z ptakami ziemię.
Leżeć wśród roślin wonnych,
słuchając koncertu
koników polnych.
Wracam do rzeczywistości.
Wiele, wiele lat upłynęło.
Z dzieciństwa wrażliwość
i bujanie w obłokach zostało.
w smutnych chwilach zawsze
przetrwać pomagają.
autor
@Krystek
Dodano: 2018-05-02 08:14:07
Ten wiersz przeczytano 620 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Ładna melancholia i podoba się:)pozdrawiam cieplutko:)
"Do lat dzieciństwa wraca moja myśl...."
Refleksyjnie, ładnie. Miłego dnia.
i powalić się na łące tej co pasą się zające
krowy z cielętami ptaki z pisklętami kryją się
leżeć sobie cicho w trawie słonkiem cieszyć się
wiesz że mógłbym tak leżeć całe dnie
a tu praca,obowiązki komuś dać trzeba komentarz do
wiersza
patrz kochany a tu zaraz będzie pierwsza
i powalić się na łące tej co pasą się zające
krowy z cielętami ptaki z pisklętami kryją się
leżeć sobie cicho w trawie słonkiem cieszyć się
wiesz że mógłbym tak leżeć całe dnie
a tu praca,obowiązki komuś dać trzeba komentarz do
wiersza
patrz kochany a tu zaraz będzie pierwsza
Miło jest czasami pobujać w obłokach:)
Pozdrawiam
Marek
Bujanie w obłokach czasami jest jedynym, dobrym
rozwiązaniem, pozdrawiam :)
Bardzo ładnie! Wesoły i smutny zarazem