Buk,kruk i ja

Kilka kroków za domem jest las, którego w pogodne dni odwiedzam.

Buk, kruk i ja
23.Listopada 2006

Jak ten czas nam szybko leci,
dziś jest już dwudziesty trzeci.
Jesień późna, ciepła i pogodna,
o tej porze roku, chwały godna.

Idę do swych przyjacieli w lesie,
tam gdzie wiatr na skrzydłach niesie
kraj spokoju, kraj miłości,
wypoczynku i sprawiedliwości.

Siadłem na konarze sędziwego buka,
który trzyma gniazdo kruka,
kiedy kruk mnie ujrzał obok siada,
jako mędrzec z bukiem opowiada.

Pytam kruka, który na gałęzi siedzi,
nie znam kruku trudnej odpowiedzi:
czemu naród taki głupi w rozum goły,
że pod sobą kopie groby, doły ?

Przyjaciele mędrcy tak mi powiadają,
P. Bóg dał im rozum, dary mają,
tylko z pazerności, bez litości
poszli z diabłem w zażyłości.

Dzięki wam szanowni przyjaciele,
dziś już czasu nie mam wiele.
Żegnam. Kiedy będzie zaś pogoda,
nie zapomnę kędy do was droga.

23.-11-2006

Nie wierzycie ? z naturą i zwierrzyną można rozmawiać, tylko trzeba ich poznać.

autor

Wals

Napisany: 2006-11-24 Dodano: 2006-11-23 08:01:38

Ten wiersz przeczytano 764 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie