Bunt!

dla oprawcy... co los nasz w garści trzyma

Mówią Żeś miłością,
Nieskazitelną czystością
Niezrównana Twa Potęga
Lecz łaskawa,
Sprawiedliwa!

Czy mam wierzyć?
Ciebie pytam…
Popatrz! - niewinni ludzie
Co cierpią katusze
Ich twarze oblane
Bolesnym grymasem
A w sercach trwoga…
Czym jeszcze los
Zaskoczyć zdoła.

Czy nie słyszysz ich wołania?
Jak w bezsilności
Przeklinają Twoje imię?...
Nikt nie słyszy!
Zaszyci w samotności
Zapomnieni przez świat
Czekają na miłosierdzia
Od Ciebie znak.

Lecz na próżno wyglądają
Twe oczy bezwzględne
A serce z kamienia
Nie otworzysz lochu
Wiecznego zniewolenia

autor

Morfeusz

Napisany: 2004-06-06 Dodano: 2004-11-11 13:17:46

Ten wiersz przeczytano 403 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie